ERPSE KRANT
van de redactie
Het is stipt 20.00 uur. Donker in de zaal. Slagwerkers die sereen op
komen lopen en zich in de breedte opstellen. TromÂgeroffel. Voor de rest:
niets. Behalve een zwart doek tot aan het plafond. Luc van Moorsel, die de
avond presenteert, komt op en speelt met het publiek. ‘Say oh oh oh ooooh’. De
zaal zingt hem na. En ineens valt het doek naar beneden, schieten lichten de
zaal in en zien we een 65-koppig orkest, allemaal in het zwart gekleed, met
daarachter een koor met 55 leden, in het wit gestoken. Het orkest begint direct
te spelen. DanÂsers van Souplesse springen klappend het podium op. Disco
inferno.
‘Burn baby burnl’
We zijn los.
Het is de zesde editie van Lost in Music. Het is zeven jaar geleden dat
de laatste editie plaatsvond. Iedereen die ooit bij een van de eerdere edities
aanwezig was, weet: OBK legt voor zichzelf de lat hoog. De rest mag aanhaken,
maar wil ook maar al te graag aanhaken. Want dit is het moment om aan een groot
puÂbliek te laten zien hoe mooi het is om op hoog amateurniveau – OBK speelt in
de hoogste afdeling – samen muziek te maken.
De aanloop was lang. Meer dan een jaar geleden al vonden de audities
plaats. Maar iedereen die er dit weekend in het publiek bij was, zag dat OBK
ruimschoots over de lat heen sprong, met alle artiesten in het kielzog! Met
gemak, zo leek het zelfs. En op het oog heel relaxed. Maar dat was schijn. De
zenuwen gierden met name veel solisten door het lichaam, vertrouwden ze na
afloop toe.
Het werd een avond vol verrassingen.
Van een aantal solisten wisten we wat ze in huis hadden, omdat ze al
eens eerder mee hadden gedaan met Lost in Music, Het Blauwe Uur of NO1ZZ, de junior
versie van Lost in Music. Knap hoe artiesten dan toch weer weten te verrassen,
zoals Sandy Rombout, die in een vorige editie nog in de rol van de vriendelijke
kinderjuffrouw Mary Poppins kroop, maar nu iedereen in de zaal met haar stem
omver blaast als de flamboyante Amy Lee, zangeres van Evanescence. Ze gaat
hoog, hoger, hoogst. Bring me to life!
Anderen hielden hun talenten tot nu verborgen, onder wie Linda Vervoort.
‘Kan ik zo eigenlijk wel meedoen aan de auditie’, had ze haar collega’s ruim
een jaar geleden nog gevraagd, toen ze hen een opname liet horen. We mogen die
collega’s op onze knieën bedanken dat ze ‘ja’ hebben gezegd! Haar versie van Leun
op mij is al prachtig, haar duet met Johan van Zelderen – de Pastorale
van Ramses en Liesbeth – is misschien wel mooier dan het origineel, klinkt het
in het publiek.
Dat publiek leeft sowieso mee met wat er op podium gebeurt.
Als Elleke Goossens Hij gelooft in mij inzet, van zangeres Do,
deint het publiek massaal en spontaan mee, de handen boven het hoofd, de
lampjes van links naar rechts.
Eén ding alleen: dansen doen we niet snel in Erp. We kijken. We
luisteren. En dat doen we aandachtig. We zijn ook oprecht betrokken bij wat er
op het podium gebeurt. Als Luc van Moorsel een korte korenslag doet – een
strijd om het hardst tussen het koor en het publiek – zingt iedereen uit volle
borst mee. Maar swingen? Nee. Zelfs de Discomedley krijgt de heupjes
niet los in Erp. Mooi wel om de reacties te voelen in de zaal. Bijvoorbeeld als
Mieke Kempenaars Je suis malade zingt en de zaal steeds stiller valt.
Ontroerd. Verbluft. Want zo intens gezongen. Zo mooi. Maar ook als Johan van
Zelderen wordt aangekondigd: ‘biologische koeienboer uit De Rips!’ Die
vervolgens het podium opkomt in een eenvoudig hemdshirt, maar bij veel mensen
diep binnenkomt met zijn versie van Don’t stop believing van Journey,
dat maar blijft aanzwellen als het orkest en het koor weer eens een tandje
bijzetten. De koeienboer die kippenvel bezorgt!
Knipoog
Het gaat te ver om hier bij elk nummer stil te staan. Het is soms
uitbundig of krachtig, dan weer ingetogen of subtiel. Eén objectief hoogtepunt
is er niet uit te lichten. En als dat er al is, dan is dat voor iedereen
anders. Circle of life, One day like this, Who under heaven, Like a prayer,
Streets … Elk van de 26 nummers komt in aanmerking. Alles en iedereen
gaat mee over de lat van OBK heen. Met deelnemers tussen 11 en 81 jaar oud!
Zeg je OBK, dan zeg je trouwens niet alleen harmonie OBK, maar zeg je
ook slagwerkgroep OBK. U2, gespeeld op de marimba. Verzin het maar! En
ook hier: de lat ligt hoog. Doen ze zelf. Want een optreden is voor hen meer
dan het maken van muziek. Het moet een act zijn, vinden ze. Ze willen altijd
weer verrassen. En dat doen ze ook nu weer. De hartslag van menig bezoeker zal
iets omhoog gegaan zijn als vier slagwerkers verleidelijk met de beentjes
gooien op Big Spender.
Is deze ‘dans’ nog een knipoog, bij die van Souplesse is dat wel anders.
Mooi om te ervaren, wederom, dat dans een nummer nog krachtiger kan maken.
Vrolijk bij Walking on sunshine, gracieus, bijna klassiek bij Je suis
malade, uitbundig bij Conga en de Grease Medley, stoer bij Heart
Beats … Souplesse laat weer eens zien alles in huis te hebben.
Kritisch
Is er dan niks op aan te merken op de avond, die om 20.00 uur begint en
iets na 23.00 uur eindigt met een knallend gezamenlijk optreden van alle
artiesten? Jawel hoor. Natuurlijk. Maar dat mag ook: als je als organisatie de
lat hoog legt, ontkom je er niet aan dat mensen kritisch zijn. Duurde de medley
na de pauze niet net iets te lang? Waarom zo weinig mannen als soloartiest? En
kunnen we niet nog meer mensen van eigen bodem solo laten zingen?
Het zijn hele kleine aantekeningen in de marge van het evenement, dat eigenlijk
maar één conclusie rechtvaardigt: het was prachtig! Met dank en een diepe
buiging voor OBK, dat met het organiseren van dit driedaagse evenement weer
eens heeft laten zien dat muziek kan vermaken en ontroeren tegelijk.
‘Jullie hebben het goed voor elkaar in Erp’, verwoordde een bezoeker uit
Volkel het.
En deze is misschien wel het meest veelzeggend, op de app ontvangen van
Daniel, Poolse vriend van de krant, die in zijn geboortestad, met meer dan
100,000 inwoners, bij veel evenementen als deze aanwezig is geweest, zondag in
Erp is en al tijdens het evenement appt: ‘lk weet niet wat ik moet zeggen. Ik
ben sprakeloos. Ik heb nog nooit zoiets goeds gezien als Lost in Music. En dat
in een dorp met 5.000 inwoners. In de pauze heb ik een vriend van me proberen
te bellen. Hij geeft trompetles op verschillende scholen en leidt meerdere
fanfares. Ik had hem willen vertellen dat ik vandaag naar een andere muzikale
dimensie ben gebracht …’
Oké, misschien toch nog één minpuntje waar iedereen zich in zal kunnen
vinden: we moeten zo lang wachten op de volgende editie …
Tekst Erpse Krant 30 november 2023, Jeroen Vissers
Compilatie video Lost in Music 2023 YouTube
Video Lost in Music 2023 Compleet YouTube
Video Lost in Music 2023 voor download
Uitgebreide fotoreportage Lost in Music 2023,
Studio Frank Verbruggen
